máw
Æji æj. Eins og Erla benti á, þá eru bara 117 dagar í útskrift fjórða bekkjar. Mér finnst ég vera svo stór eitthvað...of stór. Hvað gerist þá? Eftir útskrift. Ársfrí er vitað mál. En hvað. Vinn ég fram í desember, fer til Bandaríkjanna eða finn ég einhverja æðislega Au Pair fjölskyldu, beila ég kannski á öllum utanlandsferðum og vinn bara fulla vinnu á Bautanum? Kannski lýðháskóli í Danmörku? Kannski. Måske. Vielleicht.En eitt veit ég þó, hversu mikið ég á eftir að sakna allra. Ég fæ kökk í hálsinn þegar ég hugsa til þess að vera fjarri öllum vinum mínum og fjölskyldu í langan tíma. Ég get alveg verið þessi litla stelpa sem fær heimþrá.
Æji...Mest af öllu langar mig til Bandaríkjanna. En það gengur held ég ekki að fara ein. Það versta er að ég þarf eiginlega að finna einhvern með mér helst núna, svo ég viti hvort ég sé að fara eða ekki. Annars þarf ég að gera ráðstafanir fyrir einhverju öðru. You skilj.
Ég hef tekið eftir því að undanförnu, eftir ábendingar frá einum aðila, hversu mikill tuðari ég er. Ég er alltaf að væla, tuða, grenja yfir einhverju þótt það séu ekki nema einhverjir smámunir. En hvað get ég sagt? Ég er svartsýn og neikvæð manneskja. Hah. En samt, ég er allavega hýrari og brosmildari núna en ég var fyrir svona hálfu ári.
bæ.
